Τα “κρυφά σχολειά” του Δήμου Κορδελιού–Εύοσμου

Του Δημήτρη Αποστόλου, δημοτικού συμβούλου δήμου Κορδελιού- Ευόσμου

Πόσες ημιυπόγειες τάξεις πρέπει να έχει ένας δήμος για σχολεία για να πει ως εδώ; Πότε θα σταματήσουμε να χωρίζουμε τις αίθουσες με γυψοσανίδα κάνοντας το ψυχοπλάκωμα, βάρος που δεν φεύγει; Mήπως να φτιάξουμε σχολεία χωρίς αυλές; Αναπάντητα έντονα ερωτήματα που μας απασχολούν όλους, αφού στο δήμο μας οδεύουμε, χρόνο με το χρόνο, να φτιάξουμε το νέο “Κρυφό Σχολειό”. Μια περιπέτεια που τέλος δεν έχει. Σημαδεύοντας ανεξίτηλα γενιές και γενιές. Παραβλέποντας όμως την παραπάνω επικρατούσα ζοφερή εικόνα η διοίκηση του δήμου Κορδελιού- Εύοσμου αποφάσισε να δυναμιτίσει ακόμα περισσότερο το κλίμα για το θέμα της σχολικής στέγης αφού
προκαλεί λοιπόν μεγάλη απορία και αγανάκτηση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της σχολικής ζωής και όχι μόνο ( δασκάλους ,γονείς ,συλλόγους γονέων και κηδεμόνων , δημοτικές παρατάξεις) η βεβιασμένη και χωρίς λογική κίνηση της διοίκησης να φέρει, στα μέσα του Αυγούστου, την συζήτηση για το κορυφαίο πρόβλημα της σχολικής στέγης.

Όλα αυτά αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν, μήνα παρά μήνα, σύσσωμες οι παρατάξεις ζητούσαν ξεχωριστή συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου με μοναδικό θέμα την τρομακτική έλλειψη σχολικών αιθουσών που έχει ως συνεπεία τα ημιυπόγεια, να τείνουν να γίνουν μια κανονική κατάσταση σχολικής ζωής. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην φτάσουμε σε ένα τέτοιο αδιέξοδο όταν 8 ολόκληρα χρόνια από το 2006 περίπου δεν έχει χτιστεί ούτε ένα σχολείο παρά μόνο το πειραματικό έχοντας και την διπλοβάρδια στα νηπιαγωγεία που ήρθε για να μείνει όπως όλα δείχνουν. Με αποκορύφωμα όλων η απαράδεκτη στέγαση του Ειδικού Σχολείου που παλεύει ξεχασμένο. Όλα λοιπόν πρόχειρα καμωμένα και χωρίς σχεδιασμό. Βιώνουμε την πολιτική ως έκτακτη ανάγκη και όχι ως πρόβλεψη και προγραμματισμό.

Είναι δείγμα σεβασμού η έναρξη μιας ειλικρινούς συζήτησης που δεν θα νοθεύεται από χρονικές καλοκαιρινές τακτικές κουτοπόνηρες κινήσεις. Ο στέρεος διάλογος, η σύνθεση απόψεων και η εμπιστοσύνη δεν χτίζονται με τέτοιου είδους συμπεριφορές. Η διοίκηση μοιάζει να τα έχει χαμένα. Μακάρι να μην ισχύσει το ρητό ότι “η αρχή είναι το ήμισυ του παντός”.

Διαβάστε λεπτομέρειες και ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ - ΠΗΓΗ